Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

animae et corporis Eccl

  • 1 absolutio

    absolūtio, ōnis f. [ absolvo ]
    1) освобождение, оправдание ( absolutionem dare Just)
    2) завершение, усовершенствование ( corporis aut animi C)
    perfectio atque a. Cвысшее совершенство
    4) ритор. законченность, полнота ( in oratore C)
    6) разделение, разлучение ( animae et corporis Eccl)

    Латинско-русский словарь > absolutio

  • 2 regales

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regales

  • 3 regalia

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regalia

  • 4 regalis

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regalis

  • 5 regaliter

    rēgālis, e. adj. [rex], of or belonging to a king, kingly, royal, regal.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.: regalis corporis custodias agere, Naev. ap. Non. p. 323, 1: genus civitatis. Cic. Rep. 2, 23, 41; id. Leg. 3, 7, 15; cf.: res publica, id. Rep. 3, 35, 47:

    nomen,

    id. ib. 2, 30, 53 (shortly afterwards:

    nomen regis): imperium,

    id. ib. 1, 38, 60:

    sceptrum,

    Ov. M. 5, 422:

    domus,

    id. ib. 1, 171:

    praesidium,

    Hor. Ep. 2, 2, 30:

    nomisma,

    id. ib. 2, 1, 234:

    virtus et sapientia,

    Cic. Rep. 2, 12, 24:

    quiddam praestans et regale,

    id. ib. 1, 45, 69; cf.:

    ut sapere, sic divinare regale ducebant,

    id. Div. 1, 40, 89: virgo, a king ' s daughter, Ov. A. A. 1, 697.— Poet.:

    comae,

    i. e. of Lavinia, Verg. A. 7, 75:

    carmen,

    treating of kings, Ov. P. 4, 16, 9:

    scriptum,

    id. Tr. 2, 553:

    situs pyramidum,

    Hor. C. 3, 30, 2: regalia fulmina, quorum vi tangitur vel comitium vel principalia urbis liberae loca, quorum significatio regnum civitati minatur, Caecin. ap. Sen. Q. N. 2, 49, 2.— Comp.:

    regum rex regalior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 45. — Sup.:

    munus, quod regalissimum est,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 2, 30. —
    B.
    Subst.: rēgāles, ĭum, m.
    1.
    Those belonging to a royal family, princes of the blood royal, basilikoi:

    regales decem,

    Amm. 16, 12, 26; so Cod. Th. 7, 19; cf. Gramm. ap. Putsch. p. 2205.—
    2.
    REGALIVM ORDO, an unexplained phrase in an inscr. at Formiae, Inscr. Orell. 3884.—
    C.
    Subst.: rēgālĭa, ĭum, the residence of the king, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 30; 11, 17.—

    Hence, trop.: animae regalia in capite,

    Cael. Aur. Acut. 1, 8, 56.—
    II.
    Transf., usual with kings, worthy of a king, regal, splendid:

    ornatus,

    Cic. Fin. 2, 21, 69:

    sententia,

    id. Off. 1, 13, 38:

    luxus,

    Verg. A. 1, 637:

    cultus,

    Hor. C. 4, 9, 15:

    divitiae,

    id. Ep. 1, 12, 6:

    impendia,

    Plin. 36, 15, 24, § 110:

    animus,

    Liv. 27, 19 et saep.—Hence, adv.: rēgā-lĭter, royally, regally; in a good sense, splendidly, magnificently:

    sacrificio regaliter Minervae confecto,

    Liv. 42, 51, 2:

    revocatus,

    Amm. 30, 1. 4. — Comp.:

    postea vero regalius initiabatur,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 7.—
    2.
    In a bad sense, despotically, domineeringly:

    precibus minas regaliter addere,

    Ov. M. 2, 397:

    turgidus,

    Amm. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > regaliter

См. также в других словарях:

  • PYXIS — I. PYXIS in instrumento Ornatricum et Cosmetarum, e qua supercilia deprompta habes apud Petronium loco supra cit. voce Ornatrices. Vide quoque infra voce tonsor, ubi de barba Neronis in aurea pyxide condita et Iovi Capitolino consecrata. In… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ДУША — [греч. ψυχή], вместе с телом образует состав человека (см. статьи Дихотомизм, Антропология), будучи при этом самостоятельным началом; Д. человека заключает образ Божий (по мнению одних отцов Церкви; по мнению других образ Божий заключен во всем… …   Православная энциклопедия

  • ВОПЛОЩЕНИЕ — [греч. ἐνσάρκωσις, лат. incarnatio], ключевое событие истории спасения, состоящее в том, что предвечное Слово (Логос), Сын Божий, Второе Лицо Пресв. Троицы, восприняло человеческую природу. Вера в факт В. служит основанием христ. исповедания… …   Православная энциклопедия

  • ИОАНН КАССИАН РИМЛЯНИН — [лат. Ioannes Cassianus] (IV V вв.), прп. (пам. 29 февр.), аскетический писатель, богослов, один из основателей зап. монашества. Жизнь Прп. Иоанн Кассиан Римлянин. Икона. Кон. XX нач. XXI в. (мон рь Дервент, Румыния) Прп. Иоанн Кассиан Римлянин.… …   Православная энциклопедия

  • ГУГО СЕН-ВИКТОРСКИЙ — [лат. Hugo de St. Victore; Гуго Парижский, Hugo Parisiensis] (после 1096 11.02.1141, Париж), средневек. философ, католич. богослов, мистик, глава сен викторской богословской школы. Жизнь О жизни Г. С. В. сохранились скудные сведения; точно не… …   Православная энциклопедия

  • ЖИЗНЬ — Иисус Христос Спаситель и Жизнеподатель. Икона. 1394 г. (Художественная галерея, Скопье) Иисус Христос Спаситель и Жизнеподатель. Икона. 1394 г. (Художественная галерея, Скопье) [греч. βίος, ζωή; лат. vita], христ. богословие в учении о Ж.… …   Православная энциклопедия

  • JURAMENTUM — in iudiciis et actionrbus, apud omnes semper gentes, cum circalitigantes, tum circa testes, non exigui usûs fuit: Unde Arist. μετα θείας παραλήφεως φάσις ἀναποδεικτος, cum divina sibi assumptione Dictio non demonstrabilis, Rhetoric. ad Alex.c. 18 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Liste de gisants de France — Cette page est destinée à fournir une liste non exhaustive des principaux gisants situés en France. Elle est articulée dans l ordre géographique, par département, puis par commune, puis par lieu ou édifice (cimetière, église, musée, autre), puis… …   Wikipédia en Français

  • HELVETII — gens nobilissima cuius caput Aventicum olim, unâ cum Sequanis, Celtis sive Gallis proprie dictis attribuuntur a Caefare l. 1. c. 1. 2. et 3. qui illos reliquos Gallos virtute praecedere, omnibusque praestare, et totius Galliae plurimum posse ait …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»